خانه بی همسایه٬
چهارشنبه, ۳۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۲:۳۹ ق.ظ
شاید لذت و شیطنت کودکی ام بوده در خانه ای را زدن و فرار کردن٬
آنهم در شیرین ترین زمان استراحت و تنهایی صاحب خانه٬
و بر هم خوردن آرامشی که وقتی به کام دل من نیست برای هیچ کس نباشد.
نه من٬
که شاید جذبه ای خودخواهانه از سر کودکی در آن برای خیلی ها نهفته بوده است٬
همه ما بر هم زنندگان آرامش دیروز و جویندگان آسایش امروز٬
از بیم در زدن و سر زدنی بی هنگام٬
در تکاپوی خانه ای آنقدر دوریم٬
که ضرب هیچ سنگی مزاحم٬
چرت نازنین عصرگاهیمان را
به تیزی سکوت شکسته اش پاره پاره نکند.
خانه بی همسایه٬
هرجند انگ مردم گریزی در پی دارد٬
اما به این بهای گزاف٬ باز هم خریدنیست.
سپیده